REKLAMA
Budownictwo Raporty
3 Minuty czytania

Ministerstwo Gospodarki: Biała Księga zamówień publicznych

Kierownictwo Ministerstwa Gospodarki w dniu 20 stycznia 2015 r. przyjęło dokument „Biała Księga zamówień publicznych. Sprawozdanie z konsultacji z uczestnikami systemu zamówień publicznych poświęconych ocenie funkcjonowania prawa zamówień publicznych”.

Mając na uwadze znaczenie zamówień publicznych dla gospodarki, w 2014 r. Ministerstwo Gospodarki podjęło prace nad opracowaniem Białej Księgi zamówień publicznych. Biała Księga jest wynikiem szerokich konsultacji z przedstawicielami rynku zamówień publicznych, zarówno zamawiającymi jak i wykonawcami, a także organami systemu zamówień publicznych.

Dokument powstał w wyniku prac zespołów eksperckich interesariuszy będących liderami zamówień publicznych i stanowi zbiór rekomendacji, które zdaniem uczestników spotkań powinny być uwzględnione przy tworzeniu nowych regulacji w dziedzinie zamówień publicznych. Rekomendacje nie są postulatami resortu gospodarki, ale rezultatem pracy zespołów eksperckich. Zostały one zasadniczo zaakceptowane przez podmioty biorące udział w pracach. W konsultacjach z uczestnikami systemu zamówień publicznych, w wyniku których powstała Biała Księga brało czynny udział około czterdziestu podmiotów.

Streszczenie

Przedstawiony dokument zawiera rekomendacja, których kierunek można streścić w pięciu zasadniczych punktach. Te punkty wyznaczają zasadni cze kierunki zmian w systemie zamówień  publicznych:
1. Ograniczenie nadmiernej swobody zamawiających w  formułowaniu warunków zamówienia.
2. Uelastycznienie procedur.
3. Wzmocnienie kompetencji Prezesa UZP (bez postulatów zmian ustrojowych).
4. Przegląd uprawnień kontrolnych pod kątem powielania się (w celu zapewnienia spójności interpretacji).
5. Wzmocnienie ochrony sądowej.

Zasadnicze rekomendacje zawarte w dokumencie to:
– w kontekście kształtu systemu zamówień sektorowych – rozważenie regulacji dotyczących zamawiających sektorowych w osobnej ustawie, bądź takie określenie odpowiednich działów ustawy regulującej zamówienia publiczne, które uwzględni wszystkie odrębności dotyczące sposobu zarządzania i specyfikę rynków zamawiających sektorowych;
– rozszerzenie możliwości prowadzenia negocjacji i dialogu z wykonawcami podczas procedury udzielania zamówienia i po jej przeprowadzeniu, w granicach w jakich jest to dopuszczalne przez nową dyrektywę sektorową;
– wprowadzenie bardziej liberalnych przesłanek unieważnienia postępowania przez zamawiających sektorowych i dopuszczenie możliwości dookreślania podstaw unieważniania przez samego zamawiającego w siwz;
– liberalizacja przepisów dotyczących uzupełniania dokumentów, w szczególności w zakresie terminu na jaki muszą one potwierdzać spełnianie warunków udziału w postępowaniu;
– zapewnienie zamawiającemu większej swobody w zakresie kształtowania warunków udziału w postępowaniu (możliwość sprecyzowania sposobu, w jaki grupy wykonawców mają spełnić warunki udziału w postępowaniu, jeśli jest to obiektywnie uzasadnione i proporcjonalne); przyjęcie standardowych warunków określających w jaki sposób grupy wykonawców mają spełniać te wymogi w uzgodnieniu m.in. z UOKiK.
– w zakresie zamówień in house – wdrożenie nowej dyrektywy w taki sposób, by zakres wyłączeń jej stosowania obejmował jedynie te, które zostały wymienione w dyrektywie;
– dokonanie przeglądu przepisów kompetencyjnych, na podstawie których działają organy uprawnione do kontroli zamówień publicznych, w celu eliminacji powielania kontroli tych samych obszarów;
– rozważenie reorganizacji systemu środków ochrony prawnej oraz modelu instytucji orzekających, mającej na celu usprawnienie samego procesu odwoławczego oraz rozszerzenie kognicji organów odwoławczych;
– wprowadzenie i propagowanie dobrych praktyk na etapie przygotowania postępowania, w szczególności w zakresie szacowania jego wartości, w celu lepszego planowania zamówień i procesu zakupowego;
– wprowadzenie obowiązku publikacji planów zamówień publicznych oraz sprawozdania z realizacji inwestycji przez zamawiających obejmującego przykładowo podstawowe parametry inwestycji, planowanych i faktycznych kosztów, czasu opracowania projektów i postępowania o wybór wykonawcy;
– wprowadzenie regulacji zapewniających rzeczywisty udział podmiotów trzecich w realizacji zamówienia, solidarnej odpowiedzialności w takich przypadkach oraz ograniczenie możliwości stosowania instytucji udostępniania potencjału;
– wprowadzenie większej elastyczności zapisów dotyczących zmiany umowy w sprawie zamówienia publicznego (np. dot. zmian w okolicznościach niemożliwych do przewidzenia, zmian korzystnych);
– wprowadzenie expresis verbis ustawowej możliwości korzystania z szerokiej gamy kryteriów oceny ofert oraz klauzul społecznych możliwych do wykorzystania na każdym etapie postępowania;
– wskazanie jednego organu odpowiedzialnego za wydawanie jednolitych interpretacji z zakresu zamówień publicznych;
– przesunięcie akcentu kontroli z detalicznego badania przestrzegania procedur w stronę analizy całego procesu zakupowego oraz etapu zarządzania umową i wykorzystania

Biała Księga zamówień publicznych

REKLAMA
REKLAMA
Kalendarium wydarzeń
Sklep internetowy NBI
REKLAMA